Esther is 38 jaar en komt oorspronkelijk uit Polen. Samen met haar dochter van 13 woont ze in Woensel, op fietsafstand van haar werk bij woonzorgcentrum Antonius in Acht waar ze in 2008 als schoonmaakster begon in de huishoudelijke dienst. Dankzij haar enthousiasme en ambities en het vertrouwen van haar leidinggevende heeft ze zich ondertussen verder ontwikkeld.

Ze volgde in 2020 de entree opleiding Assistent dienstverlener zorg en welzijn niveau 1, heeft sindsdien de opleiding Helpende plus afgerond en stroomt nu door naar de opleiding Verzorgende IG. Parallel hieraan verbetert ze haar Nederlands en heeft ze inmiddels de Nederlandse nationaliteit.

Wat deed je voor je naar Nederland kwam?
Esther: Ik heb in Polen een mbo-opleiding gedaan en ben drie jaar verkoopster in een winkel geweest. Toen ik mijn toenmalige echtgenote ontmoette en mijn dochter werd geboren, ben ik gestopt met leren. Ik heb graag mensen om me heen, hou niet van stilzitten en wil wat van mijn leven maken.

Hoe heb je kansen gegrepen?
Bij mijn huidige werkgever Sint Annaklooster kreeg ik de mogelijkheid om iets voor oudere mensen te betekenen, die vaak alleen wonen. Ik kwam dertien jaar lang bij mensen thuis om te poetsen en boodschappen te doen en een praatje te maken. Ze waren altijd heel blij om mij te zien. Tegelijkertijd zag ik wat mijn collega’s deden. Hoe een verzorgende een client onder de douche zette, als die dat nodig had. Ik zag hoe een oudere dementerende mevrouw een katheter kreeg.

Ik mocht die handelingen niet doen. Toen stelde ik me tot doel om dat ook te bereiken. Ik kreeg vervolgens de kans om een opleiding te doen bij het Summa College en nu heb ik de smaak te pakken.

Wat spreekt je aan in je werk?
Wat ik leuk vind is om mensen te helpen die lichamelijke klachten hebben. Om een band met hun op te bouwen en hen te helpen zoveel mogelijk zelfstandig te zijn. Het geeft me een goed gevoel als mensen dankbaar zijn. En soms hebben we de slappe lach. Ik vroeg een mevrouw een keer of ik haar korset mocht lenen om op stap te gaan. Rapporteren vind ik nog wat moeilijk, maar ik krijg daar gelukkig hulp van collega’s bij. Samen staan we sterk, daar ben ik dankbaar voor. Ik voel steeds meer dat ik goed ben in wat ik doe en dat hoor ik ook terug. Fijn is dat ik hier een goede werk-privé balans heb. Ik werk 24 uur, ga 1 dag in de week naar school en hou tijd over voor mijn dochter en mijn hobby’s zoals hardlopen.

"Ik krijg er energie van als ik mensen gelukkig kan maken"

Wat is lastig en moet je accepteren?
Het werk is best inspannend en soms chaotisch. Er gebeurt altijd wel iets onverwacht. Elke dag is het weer afwachten hoe het loopt, hoewel we onszelf natuurlijk altijd goed voorbereiden op de bezoeken die we doen. Ik ben best onzeker, dat zit soms in de weg. Gelukkig motiveren mijn lieve collega’s me om vragen te stellen als ik iets niet weet.

Hoe kijk je naar de rol van technologie in je werk?
Ik ben niet zo’n fan van robots. Die hebben geen emoties, kunnen niet knuffelen of lachen. Dat is wat wij als mensen juist nodig hebben. Techniek kan natuurlijk het werk wel wat verlichten.

Wat wil je tegen mensen zeggen die zich oriënteren?
Al vind je iets in het begin lastig, je leert het vanzelf door vaker te doen. Als je ontdekt waar je goed in bent en waar je blij van wordt, dan word je er ook steeds beter in.

Bovendien krijg je bij ons alle kans om je te ontwikkelen. Het is het mooiste vak dat er is. Je brengt positiviteit in het leven van oude mensen. Ik doe niets liever.

Dit artikel verscheen eerder op Ontdekdezorgbrabant.nl - oktober 2023