Nog maar bijna 1 jaar ben ik werkzaam op Valkenhaeghe. Wat is het speciaal om mensen in hun laatste fase van hun leven te mogen verzorgen. In zo'n korte tijd krijg je al een relatie met hen maar ook hun naasten. Het verwondert mij steeds hoe men het overlijden van hun dierbare ervaart.

Een paar maanden geleden was een mevrouw aan het overlijden, haar man en dochter hadden gebeld waarop ik naar hen toe ging.
Het was duidelijk dat mw aan het sterven was. Mevrouw was gecedeerd, was ook niet meer bij bewustzijn.
Haar man, hun enigste dochter en vriendin stonden aan het bed. Haar man stond naast haar dochter en steunde zijn dochter.
Haar dochter zei steeds “dag mam”, “ga maar het is goed”.

In een laatste ademhaling klonk er vanuit haar moeder een Daaaaag waarna ze overleed. Haar dochter en ik keken elkaar aan en wisten dat zij afscheid nam.
Haar dochter was in tranen en verrast en riep “ze zei Daaag” en was zo ontroerd met dit speciale moment.
Het was zo'n moment waarbij je beseft dat dit niet zomaar gewoon is.

Wat speciaal dat je dit mag meemaken en er voor de gast en hun naasten kunt zijn.